KAYBOLUŞ VE GÜLÜMSEYİŞ

Düşündüğüm şey, sensin bakıp duvarlara;

Ne ihtişamlı dalgalar ne de sonsuz gökyüzü,

Hiç biri... Dümdüz duvara bakarken geliyorsun aklıma,

Birden, aniden. O an nefes almak bile gelmiyor aklıma.

Daralıyorum, kaygılarım bir bıçak gibi saplanıyor karnıma,

Sonra düşünürken, düşünmediğimi fark ediyorum.

Kendime geldiğim vakit, duvara hafifçe gülümsüyorum.