Ramazan Bayramı

 Bir bayramı daha geride bıraktık. Acısıyla tatlısıyla her bayram bitişi trafik kazalarının bilançosunu görürüz, sanki normal zamanda ölmezmiş gibi kaza olmazmış gibi ama bayramlar daha acıklıdır öyle lanse edilir. Benim yazmak istediğim şey bu değil tam olarak fark ettiğim bir şey yaşlanmak mıdır büyümek midir bilmiyorum sağdan soldan akrabaları görünce hep bir şeyleri kaçırdığımı fark ediyorum. Falancanın çocuğu kocaman olmuş falancanın annesi babası vefat etmiş kimi şişmanlamış kimi bir deri bir kemik kalmış sonra kendime nasıl ya diyorum bazen insanlarla konuşmaya çekiniyorum pot kırmaktan korktuğum için garip hissettiriyor bayramlar artık büyüdük mü yaşlandık mı bilemiyorum. İçimi annemin babamın yarın öbür gün o gördüğüm yaşlı insanlar gibi olacağı endişesinin kemirmesi huzursuz ediyor. Bayram günü otogarda o kalabalıkta bir yaşlı teyze yere düşmüş ve herkes yardımına koşmuştu ona yerde bakınca bir an kendi annem gözümün önüne geldi gerçekten olmasını gerçekleşmesini istemeyeceğim şeyler fakat bundan kaçmanın veya kurtulmanın imkanı yok bekleyeceğiz maalesef sıranın bize bizim sevdiklerimize geleceği o bayramı bekleyeceğiz o zamana kadar ki kargaşa ile geçen günlerden sonra buraya nasıl geldik deyip geri dönmek isteyeceğiz mümkün mü değil çaresizlik içinde bu yazıyı noktalıyorum hala hayattalarsa sevdiklerinizle iyi vakit geçirin.